słowo powie¦ci słowo poezji co to jest
Definicja SŁOWO W POWIE¦CI I SŁOWO W POEZJI MICHAIŁA BACHTIN. Co oznacza 1895-1975) to rosyjski.

Czy przydatne?

Definicja SŁOWO W POWIE¦CI I SŁOWO W POEZJI MICHAIŁA BACHTIN

Co znaczy SŁOWO W POWIE¦CI I SŁOWO W POEZJI MICHAIŁA BACHTIN: Michaił Bachtin (1895-1975) to rosyjski literaturoznawca, jedna z w najwyższym stopniu wpływowych postaci rosyjskiej edukacji o poezji w XX wieku. Debiutował prawdopodobnie w 1919 roku krótkim artykułem Sztuka i odpowiedzialność. Opublikował następujące prace: Freudyzm - 1927, Sposób formalna w nauce o poezji - 1928, Marksizm i filozofia języka - 1929 (prace wydane pod nazwiskami P. Miedwiediewa i W. Wołoszynowa, przy niewielkim ich współudziale), Problemy poetyki Dostojewskiego - 1929, Twórczość Franciszka Rabelais´go a kultura ludowa średniowiecza i renesansu - 1965, Problemy literatury i estetyki - 1975 (z tej pracy pochodzi omawiany artykuł), Estetyka twórczości słownej - 1979. Punktem wyjścia rozprawy Bachtina jest następująca konstatacja: "Poza polem widzenia filozofii języka, lingwistyki i zbudowanej na ich podstawie stylistyki pozostały prawie każde swoiste zjawiska słowne, które ustala dialogowe sytuowanie się słowa wśród obcych wypowiedzi w granicach jednego języka (pierwotna dialogowość słowa), wśród innych "języków socjalnych" w granicach danego języka narodowego i wreszcie wśród innych języków narodowych w ramach tej samej kultury, tego samego horyzontu społeczno-ideologicznego". W dialogowości słowa (por. dialogowość i polifoniczność) i jego sytuowaniu się wobec innych słów doszukuje się źródeł artystyczności prozy, która najpełniejszy słowo znajduje w powieści. Dialogowość jest właściwością naturalną każdego słowa, a dotrzeć można do niej poprzez analizę złożoności aktu "ujęcia przedmiotu w słowie", ignorowanego poprzez tradycyjnie ujmowaną lingwistykę i stylistykę. Złożoność tego aktu ma dwojaki charakter: diachroniczny ("słowa docierają do rzeczy w niejednakowy sposób") i synchroniczny ("każdy "omówiony" i "przedyskutowany" element jest z jednej strony rozjaśniony, z drugiej zaś - zaciemniony grą sprzecznych socjalnych recenzji, cudzym słowem o nim"). Wokół przedmiotu jako potencjalnego źródła obrazu literackiego nawarstwiło się sporo języków i słów już użytych, przez wzgląd na czym wyraz powieściowe musi sytuować się w tym, co o przedmiocie "już powiedziano". Wyraz powieściowe jest więc w naturalny sposób ukierunkowane na dialog. ¬ródłem różnorodności języków i słów oplatających element jest zróżnicowanie socjalne i ideologiczne użytkowników języka. Bachtinowska koncepcja języka ma więc charakter socjolingwistyczny. Kolejnym elementem wewnętrznej dialogowości słowa to jest, Iż wyraz nie spotyka się z cudzym słowem tylko w przedmiocie. Gdyż - "Każde wyraz oczekuje odpowiedzi i nie może uniknąć głębokiego wpływu antycypowanego słowa odpowiedzi". Jedną z form tego "oczekiwania na odpowiedź" opisuje retoryka, analizująca wypowiedź jako monologową, lecz w istocie swojej ukierunkowaną na słuchacza. To "otwarcie na słuchacza" charakteryzuje Bachtin jako nastawienie słowa na odpowiedź i ono jest w jego ujęciu jednym z najistotniejszych przejawów dialogowości słowa. W tym momencie wywodu pojawia się po raz następny wątek krytyki szablonowych lingwistyki i stylistyki, które skupiają się na rozumieniu neutralnego znaczenia wypowiedzi, odstępując od analizy jej aktualnego sensu. Kategoria dialogowości słowa prowadzi do rozróżnienia słowa w powieści i słowa w literaturze. Powieść gdyż czyni wewnętrzną dialogowość słowa "jednym z głownych przedmiotów stylu prozy i poddaje ją specjalnej artystycznej obróbce". Z kolei wypowiedź poetycka ("gatunki poetyckie") tej naturalnej dialogowości słowa nie wykorzystuje na poziomie stylu - "Styl poetycki jest umownie oderwany od wszelkiego współdziałania z cudzym słowem, od oglądania się na nie". ¦wiat języka poetyckiego porównuje Bachtin z światem ptolomeuszowym, a więc takim, poza którym niczego nie ma i może być. "Idea wielości językowych światów [...] jest stylowi poetyckiemu organicznie obca". Język poety jest zawsze jego własnym językiem, pisarz nie ogląda się na cudze słowa, na wewnętrzne zróżnicowanie języka narodowego i na utrwalone socjalną umową normy użycia języka. Autor zaś powieści jest "otwarty" na to zróżnicowanie, czyni z niego najistotniejszą jakość stylistyczną swego dzieła, autor powieści nieomal nigdy "nie mówi własnym językiem". Por. dialogowość i polifoniczność, intertekstualność. JO M. Bachtin: Wyraz w powieści i wyraz w literaturze. [w:] Problemy literatury i estetyki. Przeł. W. Grajewski. Warszawa 1982 (poprzedni przekład: M. Bachtin: Wyraz w literaturze i wyraz w prozie. Przeł. J. Walicka, "poezja na ¦wiecie" 1973, nr 6)
Co znaczy SEMIOTYKA RADZIECKA:
Porównanie szkoła semiotyki uformowała się najpierw lat sześćdziesiątych XX wieku właściwie na obrzeżach oficjalnej edukacji radzieckiej, w peryferyjnym, aczkolwiek mającym sławne tradycje, uniwersytecie w słowo w powie¦ci i słowo w poezji michaiła bachtin co znaczy.
Krzyżówka SYLWY:
Dlaczego Ryszarda Nycza - rozprawa (wyd. I w roku 1984, wyd. II w roku 1996), gdzie autor przywołuje staropolską kategorię sylwy (scharakteryzowaną jak wyżej silva rerum) do opisu współczesnych (XX-wiecznych słowo w powie¦ci i słowo w poezji michaiła bachtin krzyżówka.
Co to jest SPIESZCZENIE:
Jak lepiej Zobacz hypokoristikon słowo w powie¦ci i słowo w poezji michaiła bachtin co to jest.

Czym jest SŁOWO W POWIE¦CI I SŁOWO W znaczenie w Leksykon definicja literatura S .

  • Dodano:
  • Autor: