Co znaczy ABC CZYTANIA EZRY POUNDA:
Ezra Weston Loomis Pound (1885-1972) to jednocześnie jeden z najwybitniejszych pisarzy amerykańskich XX wieku i w najwyższym stopniu wpływowych krytyków i badaczy literatury. Studiował literaturę porównawczą na University of Pennsylvania, a własne badania kontynuował samodzielnie w czasie europejskich podróży po Hiszpanii, Włoszech i Francji. Przebywał kolejno w Londynie (1908-1920), Paryżu (1920-1924) i we Włoszech (do 1945). W okresie II wojny światowej wygłaszał w rzymskim radiu profaszystowskie pogadanki, w 1945 został zatrzymany poprzez wojska amerykańskie i odesłany do szpitala psychiatrycznego w Waszyngtonie. Po zwolnieniu w 1958 roku wrócił do Włoch. Był współzałożycielem takich grup albo kierunków literackich, jak wortycyzm i imagizm, miał wpływ na postęp kariery literackiej T.S. Eliota - był między innymi redaktorem ostatecznego tekstu jego Ziemi jałowej, uchodzi za współautora poematu. Pośród jego prac z zakresu teorii literatury i komparatystyki literackiej główne to: The Spirit of Romance (Londyn 1910), "Noh" or Accomplishment: A Study of the Classical Stage in Japan (razem z Ernestem Fenollosą) (Londyn 1916), Pavannes and Divisions (Nowy Jork 1918), Investigations (Nowy Jork 1920), Indiscretions; or, Une Revue de Deux Monde (Paryż 1923), Imaginary Letters (Paryż 1930), How to Read (Londyn 1930 - z tego tomu pochodzi ABC czytania, fundamentem przekładu była późniejsza wersja opublikowana [w:] Literary Essays; ABC of Reading - Londyn 1934). Był współtwórcą i jednym z głownych przedstawicieli Nowej Krytyki w badaniach literackich. W rozprawie Pound zastanawia się nad fenomenem "długiego trwania" nie wszystkich tekstów literackich, nazywanych poprzez niego "klasyką". Na wstępie pisze między innymi: "Klasyka jest klasyką nie dlatego, Iż odpowiada jakimś regułom strukturalnym lub definicjom [...]. Jest klasyką, gdyż jest wiecznie i niezniszczalnie młoda". ¬ródeł "niezniszczalności" klasycznych dzieł poetyckich doszukuje się w ich związkach z muzyką - "umiera literatura, która usiłuje oddalić się od muzyki". Dalszy tok wywodu Pounda nie jest metodologicznie jednorodny. Pojawia się w nim zarówno postulat badań porównawczych, wymagających od badacza literaturze wielkich kompetencji literackich i językowych ("klasyczne" dzieła poetyckie należy czytać w oryginalnych językach), plan badań z zakresu socjologii literatury (z perspektywy recepcji), jak i strukturalna koncepcja budowy dzieła poetyckiego. Istotnym elementem wywodu jest także gruntowna krytyka ukształtowanej w tradycji europejskiej, a w pierwszej kolejności anglo-amerykańskiej, sposoby badań humanistycznych, przeprowadzona przez porównanie reguł pisma języków europejskich i idei chińskiego pisma ideograficznego. Zasadnicza różnica pomiędzy nimi bazuje na tym, że chiński ideogram jest bezpośrednio związany z desygnatem "odwołuje się do rzeczy, które znamy", zaś reguła pisma języków europejskich bazuje na daleko idącej abstrakcji, tworzeniu ogólnych pojęć, oddalających symbol od desygnatu. Konsekwencją przeprowadzonej krytyki jest postulat immanentnej strukturalnej analizy języka dzieła poetyckiego. Pound, definiując literaturę jako: "język naładowany znaczeniem do ostatecznych granic", redukuje jej analizę do trzech fundamentalnych sposobów wzbogacania języka - fanopei, melopei i logopei. Dookreślając te - wywodzące się z tradycji arystotelejskiej - definicje, korzysta z wprowadzonej do badań językoznawczych poprzez F. de Saussure´a, a literaturoznawczych - poprzez R. Jakobsona, kategorii wyboru i kombinacji (por. Poetyka w świetle językoznawstwa R. Jakobsona, Kurs językoznawstwa ogólnego F. de Saussure´a). Fanopea to "wybór słów, które wywołają w świadomości czytelnika obraz", melopea - "wybór słów, których sedno spotęguje brzmienie", zaś logopea - "wybór słów, które odwołają się w jakiś specjalny sposób do własnych "norm użycia"". Te trzy strukturalne zasady i recepcja dzieła literackiego decydują w ujęciu Pounda o "długim trwaniu" dzieła, czyli wpływają na postęp procesu historycznoliterackiego. Z perspektywy socjologicznej przedstawia on interesującą typologię artystów literatury, dzieli ich na: "wynalazców (pisarzy-odkrywców)", "mistrzów", "naśladowców", "uczciwych pisarzy drugorzędnych", "dostawców beletrystyki" i "inicjatorów mód". JO BIBLIOGRAFIA: E. Pound: ABC czytania. Przeł. K. Biskupski. [w:] Nowa krytyka. Antologia. Wyb. H. Krzeczkowski, Wstęp i przyg. Z. Łapiński. Warszawa 1983
- Co znaczy ADIDEACJA:
- Porównanie formy danego wyrazu do innego słowa, które nie jest z tym pierwszym powiązane pod względem znaczenia. Adideację stosuje się w celu osiągnięcia efektu ekspresywnego ( iść na piwonie - iść na piwo abc czytania ezry pounda co znaczy.
- Krzyżówka ANEGDOTA:
- Dlaczego zakończone pointą, humorystyczne opowiadanie przedstawiające przeważnie epizod z życia znanej osoby, funkcjonujące jako jeden z żywych do dziś gatunków potocznej komunikacji oralnej; w wysokiej abc czytania ezry pounda krzyżówka.
- Co to jest ANIMIZACJA:
- Jak lepiej metafory, gdzie elementy nieożywione nabierają rumieńców życia ( fabryka rusza się , auto pożera przestrzeń ). Por. personifikacja. Odmianą animizacji jest animalizacja. To jest metafora, gdzie abc czytania ezry pounda co to jest.
Czym jest ABC CZYTANIA EZRY POUNDA znaczenie w Leksykon definicja literatura A .