partytura dramat co to jest
Definicja DRAMAT A PARTYTURA. Co oznacza partytury, jako definicje z dziedziny sztuk muzycznych, a.

Czy przydatne?

Definicja DRAMAT A PARTYTURA

Co znaczy DRAMAT A PARTYTURA: Przedmioty cech partytury, jako definicje z dziedziny sztuk muzycznych, a więc nutowego zapisu partii wszystkich instrumentów i partii głosów solowych i chóralnych utworu muzycznego, notowanych graficznie jedna pod drugą, odnaleźć można w utworach dramatycznych. Pomimo tego, Iż te dwa typy dzieł operują wieloma rodzajami przekazu, w jednym przypadku to jest wyraz pisane w formie liter, a w drugim - dźwięków jako nut, zbliżają się. Upodabniają się one w czasie swoich realizacji. W razie dramatu to jest realizacja sceniczna na deskach teatralnych, w dziele muzycznym to jest odegranie albo wyśpiewanie poprzez muzyków dzieła z partytury. Tekst dramatu, w skład którego wchodzą dwa typy tekstów: kluczowy i poboczny, zbliżony jest budową do tekstu partytury. Tekst kluczowy dzieła teatralnego, słowa wypowiadane poprzez osoby dramatu, aktorów (zarówno pierwszoplanowych, drugoplanowych, czy przemykających po scenie z epizodycznymi słowami), jest jak dźwięki zapisane w partyturze dzieła muzycznego pod znakami graficznymi nut. W "tekście muzycznym" - partyturze, zamiast występujących kilku aktorów, gra kilka instrumentów. Technicznie zapisuje się to w następującej kolejności: na początku instrumenty dęte drewniane, instrumenty dęte blaszane, instrumenty perkusyjne, fortepian, harfa, organy, solowe głosy wokalne, chór, a w końcowej kolumnie, w pionie instrumenty smyczkowe. W utworze dramatycznym akcja rozwija się przez wzrastające jednostki - odsłony, sceny, akty. W dziele muzycznym słyszalna jest w taktach odgrywanych w okresie. Można stwierdzić (R. Barthes), Iż identyczny jest sposób kształtowania obydwu utworów, dramatu i dzieła muzycznego. W dramacie scenicznym występuje następstwo po sobie faz - ekspozycji, rozwinięcia akcji, punktu kulminacyjnego, perypetii i rozwiązania. W utworze muzycznym z kolei "temat przedstawiony na wstępie, przekształcenie (miejsce opóźnień, dwuznaczności i podstępów, dzięki którym dyskurs przedłuża tajemnicę), stretto (zwięzła partia, gdzie ścigają się drobne fragmenty odpowiedzi) i zakończenie". Wiadomym jest, Iż muzyczny charakter dramatu ujawniał się już w początkach jego istnienia. Dramat antyczny, który to, jak sądził Arystoteles, powstał z przekształcenia liryki chóralnej, zawierał przedmioty muzyczne, toniczne, oddające muzyczny charakter. Wystawiany był w okresie świąt poświęconych bogowi wina Dionizosowi, na których nie obywało się bez śpiewów. Jednak XIX-wieczny dramat romantyczny dokonał zmian (pamiętając przy tym o tradycji komedii dell´arte), które zbliżyły i upodobniły tekst utworu scenicznego do kształtu muzycznej partytury. Z jednej strony wiązało się to z bezpośrednim urzeczeniem romantyzmu odmianą dramatu, jakim była opera, lecz z drugiej z nową koncepcją teatru. Odrzucenie antycznej koncepcji trójjedności dzieła (miejsca, czasu, akcji) dało możliwości szerszej realizacji i interpretacji dzieła. Przerzucanie czasu akcji dramatu wspólnie z bohaterami z jednego miejsca na inne, regularnie oddalonego o sporo kilometrów (z dworku ziemiańskiego na szczyt gór, z Polski do Anglii), otworzyło drzwi dla nowych możliwości reżyserskich. Odtąd możemy mówić, używając ustalenia zaczerpniętego ze słownika muzycznego, Iż wzrosła "wariacyjność" dramatu scenicznego, albo wzrosła "otwartość dzieła literackiego" zarówno dlatego, Iż dramaty nie posiadały zamkniętego końca, urywały się w niespodziewanym miejscu, jak i dlatego, Iż przestano sądzić, że jest tylko jedno dopuszczalne i prawidłowe odczytanie dzieła. W takim razie reżyser, trzymając się zapisanych w dramacie dopowiedzeń, w formie didaskaliów (ustaleń zachowań aktorów, wystroju, inscenizacji), kształtuje przed widzem nowe, rozleglejsze plany. Didaskalia, a więc tekst poboczny dramatu, otwiera przed nim szerszy horyzont możliwości. Poddając się swojej reżyserskiej intuicji, zwielokrotnia interpretacje dzieła literackiego. A właśnie owe możliwości łączyły się do chwili obecnej przeważnie z dziełem muzycznym. To, co zapisane zostało w partyturze dzieła muzycznego poprzez kompozytora, umożliwiało wielość różnych odczytań dyrygentowi i samym muzykom. W zmieniającej się sytuacji dramatu w usta aktorów wkładane są słowa monologów, improwizacji. Daje się im pole do popisu, mogą przedstawiać słowa tekstu w swojej interpretacji, podobnie jak muzycy, którzy mogli improwizować na zadany albo wzięty poprzez siebie temat muzyczny. Wspólnie z tą zmianą następuje poszerzenie możliwości interpretacji dzieła dramatycznego. Należy zwrócić także uwagę na bliskość cech łączących reżysera realizowanego spektaklu teatralnego z dyrygentem muzycznym wybijającym takt dzieła (W przedstawieniach sztuk T. Kantora sam autor, reżyser siedzi na krześle, na scenie i wykonuje ruchy podobne do dyrygenckich, tylko bez batuty). Dzieło literackie-dramat staje się niczym szkic, scenariusz pozostawiony reżyserowi i aktorom poprzez autora. Autor tekstu skłania się coraz częściej w stronę osoby scenarzysty, a reżyser opierając się na scenariuszu improwizuje na dany temat. Zarazem wzrasta rola widza w spektaklu teatralnym, który staje się po części aktorem. Skrajnym odpowiednikiem takiego działania jest rola autora w happeningu, performance czy teatralnych występach ulicznych. Coraz częściej tekst literacki, nie tylko tekst dramatu scenicznego, traktowany bywa jako pewna odmiana partytury. Daje to sposobność wielu odczytań, interpretacji, świadczy o jego wariacyjnym charakterze, improwizacyjności i otwartości dzieła literackiego (U. Eco). Roland Barthes autor książki S/Z z 1970 roku napisał nawet: "Przestrzeń tekstu (czytelnego) jest kompletnie porównywalna z muzyczną partyturą (klasyczną)". Por. dramat - akcja, dramat - dzieje rodzaju, dramat - formy wypowiedzi, dramat - rodzaje postaci. MS
Co znaczy DIALEKTYZM:
Porównanie narzecza, a więc odmiany języka ogólnonarodowego. W poezji wyzyskanie dialektyzmów prowadzi do charakterystyki bohatera (język postaci w Chłopach Reymonta). Rozróżnia się dialektyzmy: 1) fleksyjne dramat a partytura co znaczy.
Krzyżówka DRAMAT - AKCJA:
Dlaczego następujących po sobie działań bohaterów, które zmierzają do osiągnięcia ustalonych celów. Tak zdefiniowana akcja stanowi obiekt fabuły, chociaż regularnie używa się tych terminów synonimicznie dramat a partytura krzyżówka.
Co to jest DIDASKALIA (TEKST POBOCZNY):
Jak lepiej Zobacz dramat - formy wypowiedzi dramat a partytura co to jest.

Czym jest DRAMAT A PARTYTURA znaczenie w Leksykon definicja literatura D .

  • Dodano:
  • Autor: