literacka ewolucja co to jest
Definicja EWOLUCJA LITERACKA. Co oznacza ciąg przeobrażeń, zmian zachodzących w poezji i.

Czy przydatne?

Definicja EWOLUCJA LITERACKA

Co znaczy EWOLUCJA LITERACKA: Postęp literatury; ciąg przeobrażeń, zmian zachodzących w poezji i decyzyjnych o jej procesualnym charakterze (zwanym procesem historycznoliterackim - por. Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim J. Sławińskiego). Formaliści rosyjscy (por. formalizm rosyjski), wychodząc z założenia, Iż poezja jest systemem, za fundamentalne definicja ewolucji literackiej uważali przemianę mechanizmu. Przyczyn ewolucji szukali w pierwszej kolejności w prawidłowościach wewnętrznych rządzących poezją; kluczowym faktorem wywołującym ewolucję jest potrzeba dynamiki i nieustającego ruchu (poezja jest dynamiczną konstrukcją językową). J. Tynianow odznacza cztery fazy ewolucji literackiej: 1) dominujące prądy ulegają rozkładowi, a obecna w nich zasada konstrukcyjna - automatyzacji. Powstaje nowa - opozycyjna - zasada konstrukcyjna; 2) nowa zasada szuka wykorzystania; 3) obejmuje największą liczba zjawisk literackich; 4) upowszechnia się, automatyzuje i prowokuje nowe zmiany, nowe zasady konstrukcyjne. W takim ujęciu ewolucja jest ciągłym ścieraniem się mechanizmów automatyzacji i dezautomatyzacji form literackich. Pozostający pod wpływem koncepcji formalistów J. Mukařovský przyczyn rozwoju literatury upatruje nie tylko w jej prawidłowościach wewnętrznych, lecz także w czynnikach pozaliterackich. Poezja gdyż nie jest ściśle oddzielona od innych szeregów ewolucyjnych, takich jak historia, kultura, społeczeństwo. "mechanizm postępowy literatury - pisze J. Sławiński - byłby więc z tego punktu widzenia nieprzerwaną socjalizacją tego, co specyficznie literackie, a równocześnie ciągłą transpozycją życia społecznego w mowę literacką". Zastanawiając się nad rolą jednostkowego dzieła w procesie ewolucyjnym, Mukařovský godzi definicje synchronii i diachronii; utwór (synchronia), realizując określone normy i reguły wybrane poprzez autora z szerszego pola możliwości, jest tym samym wpisany w ciąg diachroniczny. Ten wątek rozważań podejmuje J. Sławiński w artykule Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim. W nawiązaniu do wypracowanej w praskim kole lingwistycznym koncepcji dynamicznej synchronii, likwiduje przeciwstawność pojęć "mechanizm postępowy" i "struktura". Pojedyncza wypowiedź literacka, zawierając "porcję" tradycji, "pozwala się charakteryzować jako projekcja diachronii w synchronię". W ten sposób podkreślona zostaje rola indywidualnej wypowiedzi pośrodku rozwojowym: "utwór uczestniczy w procesie jako cząstkowa realizacja mechanizmu i zarazem jako min. innowacja mechanizmu, jako najmniejszy niezbędny warunek jego zmiany". Także dla F. Vodički dzieło literackie jest "dynamiczną częścią składową procesu rozwojowego". Dzieło jako obiekt ciągle zmieniającej się struktury literackiej zawiera w sobie "wartość rozwojową", która jest warunkiem zmian rozwojowych. Oczywiście tym, co podlega zmianom, nie jest istniejące już dzieło; "wymienia się w konkretnych utworach organizacja wszystkich przedmiotów literackich". Ten intencjonalny zestaw przedmiotów, stanowiących pole wyboru twórczości literackiej, a przejawiający się we wszystkich dziełach, to właśnie struktura literacka. Jako odpowiedź na pytanie, jakie są przyczyny zmian struktur literackich, Vodička idzie śladem formalistów i mówi o immanentnych powodach rozwoju: "w zużyciu, w automatyzacji, w konwencjonalizacji form jednego okresu tkwią kluczowe powody zmian literackich". Analizując immanentne powody rozwoju, historyk literatury nie tylko dokumentuje zmiany rozwojowe; poznaje także tendencje rozwojowe i ustala wartości rozwojowe dzieł literackich. Przyjmując immanentny pkt. widzenia, Vodička nie kwestionuje wpływów zewnętrznych mających znaczenie w ewolucji literackiej - podkreśla tylko, Iż impulsy zewnętrzne w każdym przypadku muszą się dostosować do możliwości aktualnego stanu struktury literackiej. Por. strukturalizm czeski. ASD BIBLIOGRAFIA: J. Mukařovský: Pośród znaków i struktur. Przeł. J. Baluch i in. Wstęp: J. Sławiński. Warszawa 1970; J. Sławiński: Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim. [w:] Dzieło Język Tradycja. Warszawa 1974; J. Tynianow: Fakt literacki; O ewolucji literackiej. [w:] Fakt literacki. Przeł E. Feliksiak i in. Warszawa 1978; F. Vodička: Historia literatury. Jej problemy i zadania. [w:] Studia z teorii literatury. Archiwum przekładów "Pamiętnika Literackiego". Red. M. Głowiński, H. Markiewicz. Wrocław 1977
Co znaczy EKWIWOKACJA:
Porównanie nieświadomie wprowadzona do tekstu wieloznaczność. Ekwiwokacja może występować na poziomie fonetycznym, leksykalnym albo ideowym utworu literackiego. Odpowiednikiem ekwiwokacji brzmieniowej jest ewolucja literacka co znaczy.
Krzyżówka ECHOLALIA:
Dlaczego samych grup głoskowych w ludowych przyśpiewkach albo refrenach pieśni i piosenek ( da da dana , oj dana dana i tym podobne). Wynikiem echolalii może być odebranie znaczenia słowom, co widać w znanym ewolucja literacka krzyżówka.
Co to jest EPIKA - DZIEJE RODZAJU:
Jak lepiej fundamentalnych (w okolicy liryki i dramatu) rodzajów literackich, które podzielone są na gatunki i ich odmiany (na przykład epika - powieść - powieść historyczna). Podziały wynikają z cech językowej ewolucja literacka co to jest.

Czym jest EWOLUCJA LITERACKA znaczenie w Leksykon definicja literatura E .

  • Dodano:
  • Autor: