Co znaczy POZYTYWISTÓW REFLEKSJE O LITERATURZE:
W szerokim znaczeniu termin "pozytywizm" ustala prąd kulturowy i filozoficzny rozwijający się w drugiej połowie XIX wieku w państwach zachodnioeuropejskich, raczej Francji i Anglii. Znalazł on swe odniesienie w wielu dziedzinach życia i działalności człowieka, prócz filozofii również w poezji, polityce, naukach socjologicznych i przyrodniczych i historiografii. Termin "filozofia pozytywna" zastosował A. Comte (1798-1857), francuski filozof i socjolog, w swej pracy Cours de philosophie positive (1830-1842), formułując zasady naukowego oglądu rzeczywistości w oparciu o metodę porównawczą, obserwację i eksperyment. Filozofia pozytywna w polu swego zainteresowania postawiła zagadnienia rzeczywiste (odrzucając metafizykę) i uznała naukę za jedyne źródło wiedzy pewnej. Jednym z ważniejszych zadań filozofii pozytywistycznej było dążenie do systematyzowania wiedzy i formułowania praw ogólnych na bazie twierdzeń nauk szczegółowych. Podstawy naukowe i filozoficzne pozytywizmu znalazły odzwierciedlenie w dziełach głownych przedstawicieli nurtu: J.S. Milla (1806-1873), H. Spencera (1820-1903), H.T. Buckle´a (1821-1862), H. Taine´a. Pomimo różnic w rozumieniu i traktowaniu nurtu filozoficznego w poszczególnych państwach można ustalić zespół cech wspólnych, charakterystycznych dla pozytywistycznego światopoglądu. W najwyższym stopniu oczywistym jego składnikiem jest scjentyzm. Znaczy bezwzględny priorytet edukacji i zaufanie do jej wyników poznawczych. Spekulacja naukowa i fantazja nie mają racji bytu w pozytywistycznej poezji. Osiągnięcia nauk przyrodniczych, traktowane poprzez pozytywistów za pierwszorzędne, stanowiły element odwołań w dziedzinie wiedzy o człowieku i społeczeństwie. Poezja miała za zadanie w pełni je respektować. Odpowiednio z założeniami koncepcji organicystycznej społeczeństwo, podobnie jak człowiek, ma postać organizmu podlegającego jednakowym prawom ewolucji. Dowodem ich działania jest stopniowe przekształcanie się wszelkich prostych form życia biologicznego i społecznego w wyższe, doskonalsze postaci (ewolucjonizm). Miernikiem wartości człowieka jest jego altruizm i świadczenie na rzecz innych ludzi czy grup socjalnych. Dla pozytywistów tylko człowiek społecznie użyteczny (utylitaryzm) jest moralnie wartościowy. Już w twórczości nie wszystkich pisarzy pierwszej połowy XIX wieku (takich jak Ch. Dickens i W. Hugo) ujawnia się przekonanie o konieczności zaangażowania literatury w kwestie socjalne. Takie instrumentalne traktowanie literatury ujawniają wypowiedzi późniejszych pozytywistów, którzy przeświadczeni o konieczności propagowania utylitaryzmu, uznali literaturę za środek efektywny w tej działalności. W szczególności artysta literatury - poeta, związany ze społeczeństwem i czynnie wpływający na kierunek jego rozwoju, sporo miał w tym zakresie do zrobienia. Dlatego zajmował w pozytywistycznym programie literackim miejsce specjalne, aczkolwiek nie był on jak w romantyzmie przywódcą narodu. Teraz stał się działaczem społecznym i wychowawcą-filozofem, a jednym z jego zadań było objaśnianie zasad rządzących światem odpowiednio z naukowym światopoglądem. Prace J.S. Milla z zakresu logiki stanowią podstawę zasad formułowania prawd i twierdzeń ogólnych wynikających ze stosowania metod przyrodniczych, weryfikacji naukowej i definicje faktu. W dziełach Taine´a widać fascynację możliwościami interpretacyjnymi zastosowanych metod analizy opartych na osiągnięciach nauk szczegółowych. Zdaniem pozytywistów tylko poezja licząca się z takim metodą poznawania rzeczywistości zdolna jest ukazywać prawdę o człowieku i jego środowisku społecznym. Hipolit Taine najściślej zespolił doktrynę pozytywistyczną z teorią badań literackich, dlatego można go nazwać artystą szkoły pozytywistycznej. Odpowiednio z poglądami Milla i Spencera fakty i prawa dotyczące rzeczywistości uznał za jedyny możliwy element badań naukowych. Zbiorowość traktował jako sumę jednostek, z tego powodu poszczególna osoba nabierała znaczenia jako potencjalny dostawca dóbr. Bezpośrednio dotyczyło to także literatury, gdyż artysta dzieła podlegał takim samym środowiskowym determinantom jak każdy członek danej społeczności. Zespół pytań o genezę dzieła zaczyna czynności badawcze zmierzające do jego wyjaśniania i poznania. Ono gdyż wyjaśnia się w aspekcie artysty, niejako poprzez niego, gdyż podlega on trzem zasadniczym czynnikom: rasy, środowiska i momentu historycznego, a więc ducha epoki. Były one jeszcze uzupełniane dodatkowo poglądami artysty. Zagadnienia dotyczące teorii i metodologii badań literackich zawarł Taine w dziele Historia literatury angielskiej (1864). Teoria środowiskowa stała się fundamentem wyodrębnienia w pozytywistycznych kierunkach badań nurtu socjologicznego. Dzieło literackie, pomimo Iż przynależało jako element badania naukom idiograficznym, zyskiwało w teorii Taine´a wymiar faktu socjologicznego. Typowość była jego ważną właściwością, a zespół rozmaitych przyczyn (genetyzm) wyznaczał jego status. ZM BIBLIOGRAFIA: H. Taine: Historia literatury angielskiej (1863-1874). Przeł. E. Orzeszkowa. Warszawa 1900; S. Skwarczyńska: Kierunki pozytywistyczne i naturalistyczne, krytyka subiektywna i kierunki postpozytywistyczne. [w:] Kierunki w badaniach literackich. Warszawa 1984; Z. Mitosek: Estetyka pozytywizmu. [w:] Teorie badań literackich. Warszawa 1983
- Co znaczy PSYCHOANALIZA:
- Porównanie krytyka literacka - wykorzystująca określenia psychologii głębi (Z. Freud, C.G. Jung) - w Polsce nie przyjęła się tak dobrze jak na Zachodzie. W pierwszym panseksualnym okresie praktyk krytycznych pozytywistów refleksje o literaturze co znaczy.
- Krzyżówka PALINDROM:
- Dlaczego czytane wprost i wspak mają identyczną treść, na przykład KOBYŁA MA MAŁY BOK. Zabawa ta znana jest od antyku i stale ma swych amatorów (pewien Polak pobił rekord Guinessa, układając 10 000 pozytywistów refleksje o literaturze krzyżówka.
- Co to jest POLISEMIA:
- Jak lepiej danego słowa czy zdania. Fraza Berenta larwa dusznego bezwładu jest odpowiednikiem polisemii, bo i larwa ma tu dwa znaczenia: (1. ´poczwarka´ 2. ´maska´); również epitet duszny (1. ´duchowy´, 2 pozytywistów refleksje o literaturze co to jest.
Czym jest POZYTYWISTÓW REFLEKSJE O znaczenie w Leksykon definicja literatura P .