Definicja ŻYCIE LITERACKIE

Co znaczy ŻYCIE LITERACKIE: Ogół instytucji i osób i zjawisk socjalnych powiązanych wzajemnymi relacjami i stanowiących warunki, podłoże i ramy funkcjonowania literatury w komunikacji rozumianej jako transfer wartości, a więc tworzenie, utrwalanie i powielanie utworów, obieg, rozpowszechnianie i recepcja, jak także formułowanie i wyrażanie ocen. To jest więc ustalona tematyka życia społecznego powiązana poprzez literaturę i dająca się wyodrębnić dzięki zainteresowaniu poezją. O tak rozumianym życiu literackim możemy mówić dopiero wtedy, kiedy zanikają w komunikacji literackiej bezpośrednie kontakty między autorem i/albo wykonawcą utworu a odbiorcą i pojawiają się w niej szeroko rozumiani pośrednicy. W okolicy "technicznego" (aparaturowego) wyposażenia komunikacji istotne są również przeobrażenia w dziedzinie statusu i funkcji osób uczestniczących w komunikacji. Życie literackie nie występuje więc w kulturach pierwotnych i w folklorze. Do głownych zjawisk socjalnych i instytucji życia literackiego związanych z tworzeniem, utrwalaniem i środkami przekazu literatury należy zaliczyć z jednej strony: stowarzyszenia artystów, podziały pokoleniowe i grupowe, z kolei z drugiej - wydawnictwo, czasopisma literackie i instytucje adaptacji: radio, kino, telewizję. Z rozpowszechnianiem literatury, a więc dystrybucją i propagowaniem są powiązane księgarnie, biblioteki i takie zjawiska, jak wieczory autorskie. Wreszcie z obiegiem, recepcją i wyrażaniem recenzji można wiązać takie zjawiska i instytucje, jak: cenzura, krytyka literacka, salony i kawiarnie literackie, kluby dyskusyjne. To jest oczywiście podział schematyczny. Szereg zjawisk i instytucji pełni kilka ról, czego najwspanialszym odpowiednikiem jest czasopismo literackie będące środkiem przekazu literatury i ośrodkiem formułowania recenzji albo skomplikowana w swym działaniu i funkcjach organizacja mecenatu. Inny podział przeprowadza Żółkiewski, dzieląc instytucje życia literackiego na: 1. instytucje polityki kulturalnej; 2. instytucje zawodu pisarza; 3. instytucje upowszechniania literatury i 4. instytucje uczestnictwa w kulturze literackiej. Cytowany podział wskazuje może najwyraźniej, Iż życie literackie danego miejsca i czasu jest osadzone głęboko w sferze zjawisk społeczno-kulturowych, wchodząc w związek z instytucjami życia zbiorowego (kraj, Kościół) i Iż charakterystyka konkretnego życia literackiego musi uwzględniać również te stosunki. RC BIBLIOGRAFIA: J. Maciejewski: Publiczność literacka a instytucje i systemy życia kulturowego. [w:] Publiczność literacka. Red. S. Żółkiewski, M. Hopfinger. Wrocław 1982