Definicja WĘDRÓWKI LUDÓW

Co znaczy WĘDRÓWKI LUDÓW: masowe przemieszczenia ludności plemiennej, normalnie tym mianem ustala się przesunięcia na tereny cesarstwa rzym. i późniejszych krajów wczesnośredniow. plemion germańskich, słow. i przybywających z głębi Azji pośrodku I tys. n.e.; IV-VII w. na skutek intensywności przemieszczeń ustala się dobą ogromnych w.l. zapoczątkowanych pojawieniem się azjatyckich ludów stepowych, w tym zwł. Hunów, które wędrowały ze wschodu na zachód. Wywołało to natomiast ruszenie w drogę innych osiadłych w Europie ludów, w tym zwł. największych: Celtów, Germanów, Słowian. Skierowały się one na zachód i na południe. Tak zwana ogromna w.l. rozpoczyna się w 375 r. po Chr., gdy Hunowie podbili kraj Ostrogotów nad Dnieprem, a Wizygoci weszli na teren Siedmiogrodu, Karpat i wtargnęli do wnętrza cesarstwa rzym. Już w 260 r. po Chr. załamały się granice cesarstwa pod naciskiem zach. plemion germańskich. Na wschodnich albo południowowschodnich przedpolach cesarstwa umocniły się plemiona Gotów, Gepidów i tym podobne Później pod naciskiem Hunów przekroczyły one granice cesarstwa i osiedliły się na terenach rzym. Najazd Hunów spowodował, Iż około 400 zaczęła się silna wędrówka na zachód wschodnich Germanów. W skutku Ostrogoci wtargnęli do Włoch, Wizygoci do Italii i Hiszpanii. Odejście legionów rzym. znad Renu (406) wywołało, Iż granicę tej rzeki bez przeszkód przekroczyli Wandale, Burgundowie, Allemanowie. Już w III w. po Chr. Frankowie mogli przekroczyć Ren, a w V w. wtargnąć w głąb Galii. Anglowie i Sasowie zaczęli od V w. osiedlać się w Anglii. W V w. Longobardowie wkroczyli do Italii. Ogromną w.l. skończyły przesunięcia ludów germańskich. W sumie przyniosły one załamanie się cesarstwa rzym. na Zachodzie i narodziny krajów germańskich, słowiańskich i muzułmańskich. Trwałe okazały się państwa Franków, Longobardów i Anglosasów. One dały pocz. średniow. historii Europy zach