Gdzie występuje Mapy: Fundamentalnym źródłem wiedzy o rozmieszczeniu przestrzennym zjawisk geograficznych są mapy. Mapy geograficzne przedstawiają rozmieszczenie, stan i wzajemne powiązania obiektów i zjawisk geograficznych. Obiekty i zjawiska te są wybierane w zależności od rodzaju i przeznaczenia mapy. Edukacja zajmująca się mapami, zasadami ich sporządzania i korzystania z nich nosi nazwę kartografii.
Mapę definiujemy jako uogólniony obraz powierzchni Ziemi(albo jej części), przedstawiony na płaszczyźnie, w ustalonym zmniejszeniu, z zachowaniem zasad odwzorowania kartograficznego, przy zastosowaniu symbolicznych znaków umownych. Kluczowymi cechami mapy są:
• wykonanie jej na płaszczyźnie;
• wymierność, uzyskana dzięki przyjętego pomniejszenia, a więc skali mapy i przyjętego odwzorowania kartograficznego;
• uogólnienie obrazu, a więc generalizacja (uzależniona od wielkości, podziałki i rodzaju mapy);
• użycie znaków umownych.
Skala mapy, nazywana odmiennie podziałką mapy, to relacja długości na mapie do odpowiadającej jej długości w terenie. Wyróżniamy podziałki liczbowe, mianowane i liniowe. Warto pamiętać, Iż skala mapy wyrażona jest ułamkiem; skale spore to te, których mianownik jest mały, zaś skale małe to te, których mianownik jest spory.
Dzięki istnieniu skali mapy możliwe jest dokonywanie na nich różnych pomiarów, zarówno odległości, jak i powierzchni. Przy tych ostatnich trzeba koniecznie pamiętać, Iż stosujemy wtedy podziałkę kwadratową, tzn. gdy 1 cm : 500 m, to 1 cm2 : 5002 m2,a zatem 250 000 m2. Warto jednak wiedzieć, Iż wyniki pomiarów na mapie mogą być obarczone sporym błędem. Odbywa się tak dlatego,iż skala mapy zachowywana jest tylko w nie wszystkich miejscach i kierunkach; wynika to z niemożności rzutowania powierzchni kuli na powierzchnię bez zniekształceń; im mapa obejmuje większy region, tym odkształcenia są większe. Błędy pomiarów mogą także wynikać z faktu, Iż pod definicją długości w terenie kojarzymy odległość poziomą (topograficzną, geodezyjną) a nie odległość rzeczywistą. Odległość topograficzna od odległości rzeczywistej jest różna w sposób znaczny w obszarach o znaczących spadkach terenu (na przykład w górach).
Dla prawidłowej konstrukcji mapy konieczne jest wykorzystanie odpowiedniego odwzorowania kartograficznego. Wynika to z faktu, Iż powierzchnia Ziemi jest wypukła, zaś mapa jest obrazem płaskim. W konstrukcji map przydatne jest pojecie siatki geograficznej i kartograficznej. Siatka geograficzna to wyobrażony (nieistniejący w rzeczywistości) układ równoleżników i południków na powierzchni kuli ziemskiej. Siatkę geograficzną można przedstawić na kulistym modelu Ziemi – globusie. Siatka kartograficzna to odwzorowanie siatki geograficznej na płaszczyźnie mapy.
Rzutowanie części powierzchni kuli na powierzchnię płaską musi powodować powstawanie zniekształceń obrazu. Na żadnej mapie nie można zachować jednocześnie wierności odległości, powierzchni i kątów; możliwe jest jedynie zachowanie jednego z tych parametrów. Stąd odwzorowania dzielimy na:
• wiernopowierzchniowe (zachowują wierność powierzchni)– stosowane między innymi w atlasach ogólnogeograficznych i na mapach ściennych;
• wiernokątne (zachowują wierność kątów) – stosowane między innymi w nawigacji morskiej i powietrznej, w mapach wojskowych, topograficznych;
• wiernoodległościowe (zachowują wierność odległości)– stosowane między innymi na mapach sejsmicznych, lotniczych, radiokomunikacyjnych.
Przeważnie jednak używa się odwzorowań pośrednich. Spora liczba różnych odwzorowań wynika z dążenia do minimalizacji odkształceń. Stąd do map obejmujących obszary o różnej wielkości i położeniu na globie ziemskim używa się różnych odwzorowań. Kluczowe typy odwzorowań kartograficznych:
• walcowe – wiernokątne Merkatora;
• stożkowe – łatwe Ptolemeusza, wiernopowierzchniowe Lamberta, wiernokątne Lamberta-Gaussa;
• umowne – pseudowalcowe wiernopowierzchniowe: Mollweidego, Sansona, Eckerta, pseudostożkowe Bonne’a.
Mapy różnią się od siebie zakresem przedstawianej treści, przeznaczeniem,stopniem szczegółowości, zasięgiem terytorialnym, wielkością, a więc formatem, skalą, sposobem prezentacji zjawisk i metodą stworzenia. Z racji na treść mapy dzielimy je na ogólnogeograficzne (na przykład fizyczne, topograficzne, polityczno-administracyjne, krajobrazowe) i tematyczne (na przykład geologiczne, hydrograficzne, klimatyczne, glebowe, gospodarcze, rolnicze, ludnościowe). Z racji na użytek wyróżniamy między innymi mapy ogólnoinformacyjne, szkolne, komunikacyjne, turystyczne, planistyczne, wojskowe.
Treść dowolnej mapy przedstawia się dzięki różnorodnych, umownych znaków kartograficznych i napisów. Znaki kartograficzne zwane odmiennie sygnaturami można w najwyższym stopniu ogólnie podzielić na:
• sygnatury punktowe;
• sygnatury liniowe;
• sygnatury powierzchniowe;
• linie zasięgu;
• linie izarytmiczne;
• napisy.
W zależności od skali i rodzaju mapy stosuje się bardzo różne znaki kartograficzne. Stąd z reguły każda mapa zawiera objaśnienie zastosowanych znaków, zwane kolokwialnie legendą mapy. Obraz niewielkiego obszaru, przedstawiany w dużej skali (na przykład 1:1000, 1:5000) nosi nazwę planu. Plan od mapy jest różna tym, Iż ze względu przedstawiania niewielkiego obszaru nie wymaga stosowania odwzorowania; cały region objęty planem może być traktowany jako płaszczyzna
Mapę definiujemy jako uogólniony obraz powierzchni Ziemi(albo jej części), przedstawiony na płaszczyźnie, w ustalonym zmniejszeniu, z zachowaniem zasad odwzorowania kartograficznego, przy zastosowaniu symbolicznych znaków umownych. Kluczowymi cechami mapy są:
• wykonanie jej na płaszczyźnie;
• wymierność, uzyskana dzięki przyjętego pomniejszenia, a więc skali mapy i przyjętego odwzorowania kartograficznego;
• uogólnienie obrazu, a więc generalizacja (uzależniona od wielkości, podziałki i rodzaju mapy);
• użycie znaków umownych.
Skala mapy, nazywana odmiennie podziałką mapy, to relacja długości na mapie do odpowiadającej jej długości w terenie. Wyróżniamy podziałki liczbowe, mianowane i liniowe. Warto pamiętać, Iż skala mapy wyrażona jest ułamkiem; skale spore to te, których mianownik jest mały, zaś skale małe to te, których mianownik jest spory.
Dzięki istnieniu skali mapy możliwe jest dokonywanie na nich różnych pomiarów, zarówno odległości, jak i powierzchni. Przy tych ostatnich trzeba koniecznie pamiętać, Iż stosujemy wtedy podziałkę kwadratową, tzn. gdy 1 cm : 500 m, to 1 cm2 : 5002 m2,a zatem 250 000 m2. Warto jednak wiedzieć, Iż wyniki pomiarów na mapie mogą być obarczone sporym błędem. Odbywa się tak dlatego,iż skala mapy zachowywana jest tylko w nie wszystkich miejscach i kierunkach; wynika to z niemożności rzutowania powierzchni kuli na powierzchnię bez zniekształceń; im mapa obejmuje większy region, tym odkształcenia są większe. Błędy pomiarów mogą także wynikać z faktu, Iż pod definicją długości w terenie kojarzymy odległość poziomą (topograficzną, geodezyjną) a nie odległość rzeczywistą. Odległość topograficzna od odległości rzeczywistej jest różna w sposób znaczny w obszarach o znaczących spadkach terenu (na przykład w górach).
Dla prawidłowej konstrukcji mapy konieczne jest wykorzystanie odpowiedniego odwzorowania kartograficznego. Wynika to z faktu, Iż powierzchnia Ziemi jest wypukła, zaś mapa jest obrazem płaskim. W konstrukcji map przydatne jest pojecie siatki geograficznej i kartograficznej. Siatka geograficzna to wyobrażony (nieistniejący w rzeczywistości) układ równoleżników i południków na powierzchni kuli ziemskiej. Siatkę geograficzną można przedstawić na kulistym modelu Ziemi – globusie. Siatka kartograficzna to odwzorowanie siatki geograficznej na płaszczyźnie mapy.
Rzutowanie części powierzchni kuli na powierzchnię płaską musi powodować powstawanie zniekształceń obrazu. Na żadnej mapie nie można zachować jednocześnie wierności odległości, powierzchni i kątów; możliwe jest jedynie zachowanie jednego z tych parametrów. Stąd odwzorowania dzielimy na:
• wiernopowierzchniowe (zachowują wierność powierzchni)– stosowane między innymi w atlasach ogólnogeograficznych i na mapach ściennych;
• wiernokątne (zachowują wierność kątów) – stosowane między innymi w nawigacji morskiej i powietrznej, w mapach wojskowych, topograficznych;
• wiernoodległościowe (zachowują wierność odległości)– stosowane między innymi na mapach sejsmicznych, lotniczych, radiokomunikacyjnych.
Przeważnie jednak używa się odwzorowań pośrednich. Spora liczba różnych odwzorowań wynika z dążenia do minimalizacji odkształceń. Stąd do map obejmujących obszary o różnej wielkości i położeniu na globie ziemskim używa się różnych odwzorowań. Kluczowe typy odwzorowań kartograficznych:
• walcowe – wiernokątne Merkatora;
• stożkowe – łatwe Ptolemeusza, wiernopowierzchniowe Lamberta, wiernokątne Lamberta-Gaussa;
• umowne – pseudowalcowe wiernopowierzchniowe: Mollweidego, Sansona, Eckerta, pseudostożkowe Bonne’a.
Mapy różnią się od siebie zakresem przedstawianej treści, przeznaczeniem,stopniem szczegółowości, zasięgiem terytorialnym, wielkością, a więc formatem, skalą, sposobem prezentacji zjawisk i metodą stworzenia. Z racji na treść mapy dzielimy je na ogólnogeograficzne (na przykład fizyczne, topograficzne, polityczno-administracyjne, krajobrazowe) i tematyczne (na przykład geologiczne, hydrograficzne, klimatyczne, glebowe, gospodarcze, rolnicze, ludnościowe). Z racji na użytek wyróżniamy między innymi mapy ogólnoinformacyjne, szkolne, komunikacyjne, turystyczne, planistyczne, wojskowe.
Treść dowolnej mapy przedstawia się dzięki różnorodnych, umownych znaków kartograficznych i napisów. Znaki kartograficzne zwane odmiennie sygnaturami można w najwyższym stopniu ogólnie podzielić na:
• sygnatury punktowe;
• sygnatury liniowe;
• sygnatury powierzchniowe;
• linie zasięgu;
• linie izarytmiczne;
• napisy.
W zależności od skali i rodzaju mapy stosuje się bardzo różne znaki kartograficzne. Stąd z reguły każda mapa zawiera objaśnienie zastosowanych znaków, zwane kolokwialnie legendą mapy. Obraz niewielkiego obszaru, przedstawiany w dużej skali (na przykład 1:1000, 1:5000) nosi nazwę planu. Plan od mapy jest różna tym, Iż ze względu przedstawiania niewielkiego obszaru nie wymaga stosowania odwzorowania; cały region objęty planem może być traktowany jako płaszczyzna
- Co znaczy Minerały I Skały:
- Porównanie tworzą skały zbudowane z minerałów. Minerałami tytułujemy naturalne składniki skorupy ziemskiej, jednorodne chemicznie (ściśle określony skład chemiczny – pierwiastek, związek chemiczny albo mapy co znaczy.
- Krzyżówka Masy Powietrza:
- Dlaczego troposferze znajduje się w nieustannym ruchu przemieszczając się zarówno w kierunku pionowym, jak i poziomym. W jego obrębie można wyróżnić masy powietrza – wycinki troposfery, charakteryzujące się mapy krzyżówka.
- Co to jest Metody Określania Wieku Skał::
- Jak lepiej wieku bezwzględnego:• fizyczne:– radiometryczne– termoluminescencyjne• sedymentologiczne,• biologiczne,• chemiczne,• paleontologiczne.sposoby określania wieku względnego:• litologiczne,• tektoniczne mapy co to jest.
Czym jest Mapy znaczenie w Słownik geografia M .