epigramat co to jest
Definicja EPIGRAMAT. Co oznacza właściwość tego gatunku zamyka się już w samej jego nazwie, wyraz.

Czy przydatne?

Definicja EPIGRAMAT

Co znaczy EPIGRAMAT: Podstawowa właściwość tego gatunku zamyka się już w samej jego nazwie, wyraz epigramma znaczy gdyż po grecku "napis", czyli formę krótką i, jak można się domyślać, spójną i zwięzłą. Pierwsze epigramaty były w istocie napisami, które wykuwano na pomnikach i nagrobkach (epitafium), fasadach budynków, dziełach sztuki i przedmiotach kultu religijnego. Skrótowość formy wynikała w znacznej mierze z faktu, że materiałem, który służył uwiecznieniu pierwszych epigramatów, był kamień. Natomiast nacisk na materialną trwałość tekstu był powodowany dążeniem do przekazania przyszłym pokoleniom pamięci o postaciach i zdarzeniach współczesnych jego autorowi. Taki cel przyświecał Simonidesowi z Keos, uważanemu za twórcę gatunku, autorowi epigramatu poświęconego poległym w bitwie pod Termopilami: Przechodniu, powiedz Sparcie: tu leżym, jej syny, Prawom jej do ostatniej posłuszni godziny. Przeł. J. Czubek ¬ródłem wiedzy o epigramacie antycznym jest Antologia Palatyńska, gdzie zgromadzono blisko 3700 realizacji tego gatunku. Są one nie tylko świadectwem kultury i realiów codzienności czasów starożytnych, lecz również wiadomością o pierwotnym kształcie formalnym epigramatu i preferencjach tematycznych jego autorów. Zróżnicowaniu treści (kwestie powszednie, dziedzina miłosna, biesiadna, pośmiertne wspomnienia zarówno bohaterów, jak i zwyczajnych ludzi, wątki mitologiczne) towarzyszy upodobanie do formy krótkiej, jedno-, dwuzdaniowej. Skrótowość ta w naturalny sposób powoduje wybór kształtu wersyfikacyjnego - dystychu elegijnego (por. dystych). Antyczny epigramat wyznacza fundamentalne cechy gatunku wykonywane poprzez autorów epigramatów nowożytnych: krótka forma, aforystyczność i sentencjonalność ujęcia tematu, celność pointy, przedmioty satyry i dowcipu, czasem retoryczny odcień tonu wypowiedzi. Miniaturowy format zewnętrzny epigramatu ma stanowić kontrast dla znaczenia i głębi zawartej w nim problematyki albo niezwykłości jej stylistycznego ujęcia. To jest gatunek obliczony na przyciągnięcie uwagi czytelnika swą skrótowością, a w dalszym ciągu zainteresowanie treścią. Nierzadko autorzy epigramatów stawiali sobie za cel zadziwienie odbiorcy stylistyką tekstu, stąd w obrębie poetyki tego gatunku pojawia się paralelizm, antyteza, kontrast, oksymoron. Dla pisarzy baroku epigramat był wybitną metodą prezentacji i eksponowania konceptów. Artysty oświeceniowi wykorzystywali epigramat jako narzędzie dydaktyzmu i moralizatorstwa, nadając mu regularnie odcień satyryczny i anegdotyczny. Epigramat był także formułą wiersza okolicznościowego, upamiętniającego rozmaite okazje i wydarzenia. Jego autorzy nie stronili również od tematyki erotycznej, czasem nawet obscenicznej. Uniwersalność formuły epigramatu jest potwierdzona jego obecnością w poezji wszystkich epok. Epigramaty należą do najstarszych świadectw piśmiennictwa polskiego - pierwsze z zachowanych tekstów są datowane na XI-XII wiek. Kształt artystyczny zyskują już pod piórem renesansowych pisarzy polsko-łacińskich (A. Krzycki, K. Janicki). Pierwszym artystą, który zrezygnował z naśladowania wzorów łacińskich i włoskich, był J. Kochanowski, autor Fraszek. Fraszki, przejmując część cech gatunkowych epigramatu, stały się samodzielnym gatunkiem literackim podejmowanym między innymi poprzez takich pisarzy jak W. Potocki czy J.A. Morsztyn. W epoce oświecenia fraszka i epigramat utożsamiają się, a cechy epigramatu zostają przyswojone poprzez inne gatunki literackie, takie jak bajka i satyra. Nazwa "epigramat" przestaje być określeniem gatunkowym i znaczy "wszelaką myśl krótko i dowcipnie wyłożoną" (F.N. Golański). Lapidarność epigramatu sprzyja jego przekształceniu w sentencję i sprawia, że współcześnie funkcjonuje on raczej jako zespół cech tekstu niż jako odrębny gatunek literacki. Epigramat w w miarę najczystszej postaci gatunkowej występuje w poezji dla dzieci i młodzieży i w twórczości satyrycznej. IGW BIBLIOGRAFIA: J. Danielewicz: Wstęp. [w:] Anakreont i anakreontyki. Opr. J. Danielewicz. Warszawa 1987; J. Pelc: Obraz - Wyraz - Symbol. Studium o emblematach w poezji staropolskiej. Wrocław 1973; A. Siomkajło: Ewolucje epigramatu (od początków romantyzmu w Polsce). Wrocław 1983
Co znaczy EUFONIA:
Porównanie tekście poetyckim pod względem ich walorów brzmieniowych. W polszczyźnie chodzi tu między innymi o eliminowanie z wiersza głosek syczących albo szumiących, opieranie się na głoskach sonornych i epigramat co znaczy.
Krzyżówka EPITET:
Dlaczego określający rzeczownik. Rozróżnia się epitety: 1. metaforyczne ( głębokie spojrzenie , złote serce ), 2. metonimiczne ( białe sady zamiast ´sady z kwitnącymi jabłoniami´), 3. łatwe (w przeciwieństwie epigramat krzyżówka.
Co to jest EKFRAZA:
Jak lepiej albo jego fragment odnoszący się do jakiegoś dzieła sztuki. Termin ekphrasis oznaczał w starożytnej Grecji precyzyjny opis . Zasadniczo można wyróżnić dwa rodzaje ekfrazy: literacką - która właściwa epigramat co to jest.

Czym jest EPIGRAMAT znaczenie w Leksykon definicja literatura E .

  • Dodano:
  • Autor: