rodzaju dzieje epika co to jest
Definicja EPIKA - DZIEJE RODZAJU. Co oznacza fundamentalnych (w okolicy liryki i dramatu) rodzajów.

Czy przydatne?

Definicja EPIKA - DZIEJE RODZAJU

Co znaczy EPIKA - DZIEJE RODZAJU: Jeden z trzech fundamentalnych (w okolicy liryki i dramatu) rodzajów literackich, które podzielone są na gatunki i ich odmiany (na przykład epika - powieść - powieść historyczna). Podziały wynikają z cech językowej konstrukcji wypowiedzi. Aktualnie w poetykach definicja rodzaju jest nieodłączne od definicje gatunku. Najstarsze teorie rodzajów i gatunków pochodzą z Poetyki Arystotelesa i stanowią uogólnienie ówczesnych doświadczeń literatury greckiej. Ten trójdzielny podział w dziele Arystotelesa nie przylega ściśle do rodzajów zaznaczonych w oparciu o typ podmiotu mówiącego i kategorię mimesis (por. Poetyka Arystotelesa). Epiką dla starożytnego filozofa był w pierwszej kolejności epos homerycki, którego fabularność zbliżała do dramatu, lecz zarazem nieograniczoność czasu fabuły wyraźnie go wobec niego dystansowała. Zarówno poezja grecka, jak i filozofia były dla czasów nowożytnych absolutnym wzorem i zastosowane w niej podziały zostały kompletnie zaakceptowane. W szczególności w dobie klasycystycznej uznawano je za autorytatywne. Etapowo jednak historia rodzaju epickiego ujawnia pewne korekty w dziedzinie Arystotelesowskich prawd. Nie istnieje w nich podział, dzisiaj tak ważny, na epikę wierszowaną i prozaiczną. Już od dawna ta druga forma jest w poezji zdecydowanie produktywniejsza. Inne zmiany dotyczą w szczególności zaakcentowania pośredniości świata przedstawionego, którą warunkuje narracyjność (forma wypowiedzi) podmiotu. Jednym z zasadniczych przedmiotów organizujących dzieło jest podmiot literacki, w epice zwany narratorem. On kreuje związki między światem dzieła i odbiorcą; jego obiektywizm wynika z dystansu wobec przedmiotu przedstawienia. Czas przeszły to ważny obiekt konstrukcyjny utworu epickiego (por. czas). Najstarszą "metodą" utworu epickiego było opowiadanie ustne o zdarzeniach z przeszłości. Stosunki wewnątrz świata przedstawionego, jego relacja do czasu uobecnionego w dziele, mogą stać się fundamentem wyróżnienia epiki: współczesnej, historycznej i fantastycznej. Historyczność jest jedną z oczywistych cech literatury, trudno więc się dziwić, Iż trójrodzajowy podział nie zawsze ściśle odzwierciedlał dokonania praktyki literackiej. Uwidacznia się to w szczególności w wieku XVII i XVIII, kiedy podział gatunkowy obwiązywał jako norma, a sporo nowych zjawisk literackich nie mogło pomieścić się w obowiązującym modelu. Międzyrodzajowa wariantowość owocuje takimi kombinatorycznymi pojęciami jak: "dramatyczność", "liryczność", "epickość" (por. rodzaj literacki). W dotychczasowym podziale nie znajdował miejsca szereg nowych form wypowiedzi literackiej, szczególnie prężnie rozwijająca się w wieku XVIII powieść, również poezja ludowa i rozpowszechniane (szczególnie poprzez romantyków) gatunki literatury orientalnej. Romantyczny przełom w poezji dokonał "rewolucji" w dziedzinie rozmycia granic rodzajowych i gatunkowych. Zaprzeczył teorii niezmienności gatunków, a właściwość zmienności historycznej znacząco je uatrakcyjniła w relacji do rodzajów. Do roli nowego rodzajowego wskaźnika powołano takie jakości estetyczne jak patos, tragizm, ironia, komizm. Nowe teorie literackie zaczęły traktować dzieło jako wypowiedź jednostkową i unikalną - w pewnym stopniu również w dziedzinie kreacji form gatunkowych. Poszukując istoty dzieła literackiego w jego słownym i językowym charakterze, przenosząc pkt. ciężkości na swoistość komunikatu językowego, dokonano podziału na jedno- i wielopodmiotowe ukształtowanie wypowiedzi literackiej. Doszło także do przeciwstawienia epiki fabularnej i niefabularnej. Motywowane ono jest raczej relacjami w dziedzinie form podawczych narracji, takich jak opowiadanie, opis i mowa bohaterów. W ramach poetyk spotyka się podział utworów epickich z racji na ich objętość. To są spore formy epickie (jak epos i powieść) i krótkie albo małe formy (na przykład nowela, opowiadanie, anegdota, gawęda). ZM BIBLIOGRAFIA: R. Wellek, A. Warren: Teoria literatury. Warszawa 1970; M. Bachtin: Problemy literatury i estetyki. Warszawa 1982; A. Brodzka: Kierunki przeobrażeń dwudziestowiecznej prozy powieściowej. [w:] Z problemów literatury polskiej XX wieku. T. II. Warszawa 1965
Co znaczy EKSKLAMACJA:
Porównanie Zobacz wykrzyknienie epika - dzieje rodzaju co znaczy.
Krzyżówka EPITET:
Dlaczego określający rzeczownik. Rozróżnia się epitety: 1. metaforyczne ( głębokie spojrzenie , złote serce ), 2. metonimiczne ( białe sady zamiast ´sady z kwitnącymi jabłoniami´), 3. łatwe (w przeciwieństwie epika - dzieje rodzaju krzyżówka.
Co to jest ELIPSA:
Jak lepiej cechująca się tym, że pominięto w wypowiedzeniu jakiś człon w celu powiększenia ekspresji tekstu (na przykład podkreślenia patosu). Na przykład u Grochowiaka (Don Kiszot): I ten, co domy - i ten, co epika - dzieje rodzaju co to jest.

Czym jest EPIKA - DZIEJE RODZAJU znaczenie w Leksykon definicja literatura E .

  • Dodano:
  • Autor: