Co to jest Główne międzynarodowe organizacje polityczne i gospodarcze

Gdzie występuje Główne międzynarodowe organizacje polityczne i gospodarcze: Jedną z charakterystycznych cech współczesnego świata są postępujące mechanizmy integracji politycznej a szczególnie gospodarczej krajów. Główną organizacją międzynarodową jest Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) powołana na konferencji w San Francisco w 1945 r., na której opracowano i przyjęto Kartę Narodów Zjednoczonych. Aktualnie do ONZ należy przewarzająca część krajów świata. Kluczowymi celami organizacji jest:• utrzymanie bezpieczeństwa i postęp współpracy międzynarodowej;• działania na rzecz popierania i przestrzegania praw człowieka;• pomoc krajom dotkniętym klęskami żywiołowymi;• działania na rzecz zwalczania chorób na świecie;• pomoc dla państw rozwijających się (organizowanie pomocy międzynarodowej, pomoc w szerzeniu oświaty) zmierzająca do zmniejszania dysproporcji w rozwoju gospodarczym;• działania na rzecz ochrony przyrody.Poszczególne cele realizują wyspecjalizowane agendy ONZ. Kluczowym organem jest Zebranie Ogólne zbierające się raz do roku w głównej siedzibie ONZ w Nowym Jorku. Każde kraj członkowskie dysponuje w nim jednym głosem. Drugim istotnym organem jest Porada Bezpieczeństwa, składająca się z pięciu stałych członków (USA, Rosja, Ogromna Brytania, Francja i Chiny), dysponujących prawem weta, i 10 członków niestałych wybieranych na 2-letnie kadencje. Porada Bezpieczeństwa powołuje siły zbrojne składające się z kontyngentów wybranych krajów, które interweniują w sytuacji zagrożenia albo naruszenia pokoju międzynarodowego.Sprawami społeczno-ekonomicznymi zajmuje się Porada Gospodarczo-socjalna składająca się z 54 członków. Innymi, specjalistycznymi agendami ONZ są np:• FAO – Organizacja do spraw Wyżywienia i Rolnictwa z siedzibą w Rzymie;• ILO – Międzynarodowa Organizacja Pracy z siedzibą w Genewie;• IBRD – Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju (World Bank – Bank Światowy) z siedzibą w Waszyngtonie;• IMF – Międzynarodowy Fundusz Walutowy z siedzibą w Waszyngtonie;• IAEA – Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej z siedzibą w Wiedniu;• WHO – Światowa Organizacja Zdrowia z siedzibą w Genewie;• WMO – Światowa Organizacja Meteorologiczna;• WTO – Światowa Organizacja Handlu;• UNICEF – Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom;• UNESCO – Organizacja do spraw Oświaty, Edukacji i Kultury z siedzibą w Paryżu;• WTO – Światowa Organizacja Turystyki z siedzibą w Madrycie. Główną z organizacji polityczno-wojskowych jest Pakt Północnoatlantycki (NATO), założony w 1949 roku poprzez Stany Zjednoczone, Kanadę i 10 krajów europejskich (Belgię, Danię, Francję, Holandię, Islandię, Luksemburg, Norwegię, Portugalię, Ogromną Brytanię i Włochy). W roku 1952 do sojuszu zostały przyjęte Grecja i Turcja, a w dalszym ciągu: Niemcy (1955), Hiszpania (1982),Czechy, Polska, Węgry (1999); w 2004r. do sojuszu przystąpiło sześć nowych krajów (Bułgaria, Estonia, Łotwa, Litwa, Słowacja, Rumunia).Spośród innych regionalnych ugrupowań politycznych większe znaczenie mają:• Organizacja Krajów Amerykańskich (OPA), założona w 1948 r.w Bogocie, jej obecną siedzibą jest Waszyngton. Skupia ona wszystkie państwa obu Ameryk niezależnie od Kuby (zawieszonej w prawach członka w 1962 r.). Jej celem jest rozwiązywanie problemów socjalnych, ekonomicznych i politycznych, w tym również sporów pomiędzy krajami członkowskimi;• Organizacja Jedności Afrykańskiej (OJA), założona w 1963 r.,z siedzibą w Addis Abebie, grupuje wszystkie państwa afrykańskie niezależnie od Maroka. Jej celem jest raczej pogłębienie współpracy i umacnianie jedności krajów afrykańskich i walka z rasizmem i kolonializmem;• Liga Krajów Arabskich (LPA), powstała w 1945 r. w Kairze, skupiająca aktualnie 21 krajów arabskich Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu;• Wspólnota Niepodległych Krajów (WNP), powstała w 1991 r., grupująca państwa powstałe po rozpadzie ZSRR niezależnie od Litwy, Łotwy i Estonii;• Ekipa Wyszehradzka, powołana do życia na spotkaniu przywódców Polski, Węgier i Czechosłowacji w dniach 12-15 lutego 1991 r. W jej skład wchodzą aktualnie cztery państwa: Czechy, Polska, Słowacja i Węgry. Kluczowymi jej celami było: wspieranie dążeń krajów członkowskich na drodze do UE, rozwijanie współpracy w zakresie integracji infrastruktury transportowej, telekomunikacyjnej i energetycznej, ułatwienie kontaktów pomiędzy obywatelami tych krajów i rozwijanie współpracy i zamiany naukowo-kulturalnej. Integracja gospodarcza znaczy różne formy współpracy ekonomicznej i politycznej pomiędzy krajami, mające na celu ograniczanie i eliminowanie barier prawnych, administracyjnych i politycznych ograniczających swobodny przepływ towarów, usług, kapitału i siły roboczej. Bazuje ona także na tworzeniu wspólnych instytucji, które etapowo przejmują nie wszystkie funkcje regulacyjne i zarządzające instytucji narodowych. Główne międzynarodowe organizacje gospodarcze to:ue – powstała w 1993 r. z przekształconej Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, założonej w 1957 r. poprzez Belgię, Francję, Holandię, Luksemburg, Włochy i RFN. W roku 1973 przyłączyły się do niej Dania, Irlandia i Ogromna Brytania, w dalszym ciągu Grecja (1981), Hiszpania i Portugalia (1986) i Austria, Finlandia i Szwecja (1995). Od 1 maja 2004r. do UE należą także: Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Słowenia, Malta i Cypr. Państwami stowarzyszonymi z UE są: Bułgaria, Rumunia, Turcja, Maroko, Izrael, Autonomia Palestyńska, Jordania i Tunezja. Kluczowym celem UE jest utworzenie jednolitego obszaru gospodarczego po poprzez zniesienie barier we wzajemnych obrotach handlowych, przepływie kapitałów i siły roboczej, wprowadzeniu wspólnej polityki gospodarczej i finansowej (wprowadzenie wspólnej waluty)i polityki zagranicznej i obronnej. Kluczowymi organami decyzyjnymi UE jest Porada Europy i Komisja Europejska z siedzibami w Brukseli. Innymi istotnymi instytucjami są: Parlament Europejski w Strasburgu, Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, Europejski Bank Centralny we Frankfurcie nad Menem;Północnoamerykańskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu (NAFTA) – strefa wolnego handlu założona w 1994 r. poprzez Kanadę, Stany Zjednoczone i Meksyk; Wspólny Rynek Południa (MERCOSUR) – założony w 1991 r. poprzez Argentynę, Brazylię, Paragwaj i Urugwaj, w celu likwidacji barier celnych i umożliwienia swobodnego przepływu dóbr, usług, kapitałów i siły roboczej;Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) – powstałe w 1967 r. z siedzibą w Dżakarcie. Należą do niego: Brunei, Filipiny, Indonezja, Kambodża, Laos, Malezja, Myanmar, Singapur, Tajlandia, Wietnam. Aktualnie kluczowymi celami organizacji jest współpraca gospodarcza, kulturalna, polityczna i naukowo-techniczna pomiędzy krajami członkowskimi;Współpraca Gospodarcza Azji i Pacyfiku (APEC) – utworzona w 1989 r., jej członkami są państwa leżące nad Pacyfikiem: Australia, Nowa Zelandia, Papua-Nowa Gwinea, Indonezja, Brunei,Singapur, Malezja, Tajlandia, Wietnam, Filipiny, Tajwan, Chiny z Hongkongiem, Korea Pd., Japonia, Chile, Peru, Meksyk, Kanada,Stany Zjednoczone, Rosja. Kluczowym celem organizacji jest powstanie warunków do rozwoju i osiągnięcia dobrobytu w krajach członkowskich, na drodze szerokiej współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej; Organizacja Państw Eksportujących Ropę Naftową (OPEC)– powstała w 1960 r. w Bagdadzie, a jej obecną siedzibą jest Wiedeń. Jej członkami są: Arabia Saudyjska, Indonezja, Irak, Iran, Katar, Kuwejt, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Algieria, Gabon, Libia,Nigeria, Wenezuela (Ekwador wystąpił z organizacji w 1993 r.).Celem organizacji jest koordynacja polityki w dziedzinie produkcji i sprzedaży ropy naftowej (między innymi ustalanie limitów wydobycia, limitów cen). Państwa OPEC wydobywają powyżej 30% światowej ropy naftowej i posiadają około 75% jej światowych zasobów;Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD)– powstała w 1961 r., z siedzibą w Paryżu. Aktualnie grupuje 3krajów członkowskich, w najwyższym stopniu rozwiniętych gospodarczo. W jej skład wchodzą wszystkie państwa Europy Zachodniej i Czechy, Polska, Słowacja, Turcja, Stany Zjednoczone, Kanada, Meksyk, Korea Pd., Japonia, Australia i Nowa Zelandia. Jej kluczowe cele to: wspieranie stałego wzrostu gospodarczego i poziomu życia w krajach członkowskich i rozwijanie zamiany międzynarodowej, raczej przez likwidację barier protekcyjnych w handlu