Definicja DZIENNIK

Co to znaczy: Gatunek piśmiennictwa, którego ramy gatunkowe wyznacza regularność (zwykle: codzienność) prowadzonych w nim zapisków. Powstaje więc dziennik z dnia dziennie i przez wzgląd na tym jedyną jego ramę kompozycyjną stanowi regularność notatek i ich chronologia. Bieżące wydarzenia z życia autora albo poprzez niego obserwowane i utrwalone w dzienniku stanowią jego tkankę tematyczną i kompozycyjną. Decydują także o ostatecznym kształcie poszczególnych zapisków. Te zapiski mogą mieć kształt ściśle dokumentacyjny, mogą także zbliżać się do wypowiedzi literackiej, np. felietonu albo eseju. Mogą się także różnić stopniem intymności. Faktorem komponującym dziennik jako całość mogą być założone z góry jego ramy tymczasowe (np. Rok myśliwego Cz. Miłosza czy Dziennik 1954 L. Tyrmanda) albo założenie prowadzenia regularnych notatek z podróży - wpłynęło ono na ukształtowanie się odmiany gatunkowej dziennika - dziennika podróży. Dla historyka literatury - podobnie jak pamiętnik - jest dziennik w pierwszej kolejności świadectwem literackiej i ideowej świadomości epoki i źródłem wiedzy o życiu literackim i biografii pisarza. W tradycji polskiego piśmiennictwa korzenie dziennika dają się wywieść z barokowych silva rerum. Bliskie są także związki dziennika z autobiografią. Główne realizacje gatunku w piśmiennictwie europejskim to dzienniki braci Goncourtów, A. Gide´a, S. Pepysa, F. Dostojewskiego, J. Greena i E. Jüngera, zaś w poezji polskiej: S. Goszczyńskiego, S. Żeromskiego, Z. Nałkowskiej, M. Dąbrowskiej, W. Gombrowicza, J. Lechonia, A. Wata i G. Herlinga-Grudzińskiego. JO